Seks met die Française

Seks met die Française: het EK anders benaderd.

Alarmfase Rood.

We schrijven 20 april 2016 en de hype is er nog helemaal niet. Toen de Rode Duivels zich voor het WK in Brazilië wisten te plaatsen, ademde ik acht maanden lang voetbal uit. Ik droomde en zuchtte wekenlang, telde elke dag de dagen tot de start en voelde vlinders in mijn buik. Ik had mezelf niet in de hand. Ik was verliefd op het WK. En liefde stuur je niet, het overkomt je.

En nu zijn we, believers van onze nationale voetbalhelden, ochot ochere minder dan twee maanden voor het EK, en voel ik geen hype waarin ik me kan verliezen, geen volksverlangen naar een sportief hoogtepunt, geen nieuw lief voor de zomer. En zo moet ik noodgedwongen nog voordat er één analist zich heeft afgevraagd of Timmy Simons nu echt geen kans meer maakt op een carriere-afsluitende eindronde, besluiten dat we gewend zijn aan ons duivels succes. En dat vind ik zo jammer.

Maar ik had het wel voorspeld, want gewenning is een bitch. Net zoals je gewend raakt aan een kus waar je als jonge puber jarenlang naar heb uitgekeken, geraak je gewend aan de Rode Duivels en hun relatieve succes. Avonden heb je gevuld met staren en verlangen.

Hoe zou het voelen, hoe zou het smaken.

Zal ik het kunnen? Zal ik het durven?

Jaren wachten tot je eindelijk iemand zo ver krijgt om een wereld van liefde en zoenen te openen, een kus is dan nog maar het begin, de avant-premiere van een wereld van verlangens en verrassingen, van seks en gevoelens.

Het vooruitzicht naar Brazilië viel alleen te vergelijken met de versmachtende goesting en het onweerstaanbare verlangen naar die eerste, zachte, schuchtere aanraking van een nieuw lief haar naakte lichaam in je bed. Wetend dat het avontuur lonkt, dat passie volgt en dat de verwachting op een passionele finale gegarandeerd is. Dat de Rode Duivels die finale niet haalden maar er door een valse Argentijnse werden uitgeflikkerd, ligt helemaal in de lijn van het liefdestraject dat je als jonge twintiger moet lopen: hevig verlangend, volledig vertrouwend, je geest in zwijm en 100 procent gelovend in je relatie.

En toch van de ene op de andere dag aan de deur gezet. Handen in het haar, broek nog op de enkels. Je wil zo graag nog presteren, maar het mag niet meer. Je bent afgewezen en uitgezwaaid, ingewisseld en snel vergeten.

Wat je rest is de tijd om je broek op te trekken en je af te vragen waar het mis is gegaan: te weinig op doel geschoten, niet in je ritme geraakt of net te veel losse flodders afgevuurd.

Je trauma vergetend gooi je het over een andere boeg. Je probeert nieuwe tactieken en doet beroep op nieuwe vrienden. Nainggolan, Carrasco of Batshuayi kregen in je vorige relatie nog niet het vertrouwen, maar nu zijn ze je hoop op een nieuwe vaste vriendin. Met hen kan je nog verrassen. Die Française die naar je lonkt en je in juni naar een nieuw hoogtepunt zal sturen. Zal ze Dries en Yannick laten scoren? Of druipen Romelu en Vincent opnieuw gefrustreerd, gedesillusioneerd of geblesseerd af. Torso ontbloot, klaar om iedereen in te pakken en of uit te kleden, maar uiteindelijk zelf, door een doortrapte Française, in hun hemd gezet.

Met Françaises moet je trouwens oppassen. Ze winden je op, beloven je in hun zeemzoete taal een extatische finale, maar zijn altijd een tikkeltje chauvinistisch en egoïstisch en draaien hun hand er niet voor om om hun sympathieke buur uit België te laten zweten en werken, om uiteindelijk zelf met veel slagroom de kers op de eigen taart te zetten.

En je zal het zien: Hoewel de Rode Duivels niet als winnaar uit deze relationele strijd zullen komen, zal La France, de valse trut, je toch doen blinken van trots. Zilver is ook mooi. Ze heeft ons veel gegeven.

Oh, lieve Belgen, duivels van ons vaderland! Leer je lessen uit de Argentijnse tango op het WK en laat je niet leiden door een Française, maar neem het heft in eigen handen, dirigeer en soleer. Laat anderen smachten naar onze kunsten. Grijp de macht in je kortstondige flirts met Ierland, Italië en Zweden in de poulefase. Verspeel geen energie aan je volgende dates.

Triomfeer in een slopende en meeslepende finale. Scoor en laat scoren, maar zorg dat je op het einde als winnaar je tegenstander uit het bed duwt. Hang haar nog een medaille om de hals, maar steek zelf die dik verdiende beker in de lucht.

Hopla, heb er bijna een zin van gekregen.

Laten het EK maar snel beginnen!

Ciao.